Do czego służą strategiczne mapy hałasu miast?

Hałas to zanieczyszczenie współczesnego świata. Jego negatywne skutki mogą być szczególnie odczuwalne dla mieszkańców dużych miast. Aby odpowiednio zaplanować działania naprawcze w wielu metropoliach, sporządza się opracowanie, zwane strategiczną mapą hałasu. Co przedstawiają takiego rodzaju dokumenty i jakie jest ich zastosowanie?

Hałas, czyli zmora współczesnego człowieka

W dzisiejszych czasach wiele czynników wpływa na pogarszające się zdrowie społeczeństwa. Jednym z nich jest niebezpieczny dla zdrowia hałas. W dużych miastach towarzyszy nam każdego dnia i niestety trudno wyeliminować go na stałe. Potrafi być bardzo uciążliwy i zakłócać upragniony spokój, a nawet powodować poważne choroby. W organizmie człowieka eksponowanego na nadmiar tego rodzaju dźwięków i ich długoterminowe oddziaływanie, mogą pojawiać się negatywne skutki, takie jak:

  • osłabienie lub uszkodzenie słuchu,
  • zmiany układu nerwowego i psychiki (np. stres, zmęczenie i senność, rozdrażnienie czy spadek koncentracji),
  • uszkodzenia narządów wewnętrznych (np. choroba niedokrwienna serca).

Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku

Zgodnie z zapisami Ustawy Prawo ochrony środowiska dopuszczalne poziomy hałasu określa Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z Ministrem właściwym do spraw zdrowia. Zostały one określone w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. (Dz.U. 2014 poz. 112).

Dopuszczalne poziomy hałasu zróżnicowano w zależności od:

  • rodzajów wskaźników (wskaźniki długookresowe lub wskaźniki do bieżącej kontroli),
  • rodzajów obiektu lub działalności będącej źródłem hałasu (drogi, linie kolejowe, lotniska, przemysł),
  • okresów, do których odnoszą się poziomy hałasu (pora dzienna lub nocna),
  • rodzajów terenów podlegających ochronie akustycznej (strefa śródmiejska, tereny mieszkaniowo-usługowe, tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny szpitali, tereny domów opieki społecznej, tereny związane z pobytem dzieci).

Gminy podczas tworzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w świetle obowiązujących przepisów, są zobowiązane do zapewnienia warunków, które pozwolą na utrzymanie równowagi przyrodniczej oraz racjonalną gospodarkę zasobami środowiska. Ważnym aspektem na etapie opracowywania MPZP jest również uwzględnianie potrzeb z zakresu ochrony przed hałasem i wibracjami. Na tym etapie uwzględniane są ograniczenia wynikające m. in. ze strategicznych map hałasu oraz wyznaczenia obszarów cichych w aglomeracji oraz poza aglomeracją – mówi Grzegorz Szyliński z firmy LEMITOR Ochrona Środowiska, który zajmuje się m.in. pomiarami hałasu w przestrzeni miejskiej.

W jakim celu powstaje strategiczna mapa hałasu?

Prezydenci miast o liczbie mieszkańców większej niż 100 tys. są zobligowani do sporządzenia strategicznych map hałasu. Obowiązek ten jest nałożony na nich Ustawą Prawo ochrony środowiska (art. 118 ust.3), która uwzględnia zapisy Dyrektywy 202/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Strategiczne mapy hałasu opracowuje się w celu całościowej oceny narażenia ludzi na hałas z różnych źródeł na danym obszarze, albo do sporządzania ogólnych prognoz dla danego obszaru. Dodatkowo Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie obowiązek udostępniania tego rodzaj map w celu informowania społeczeństwa.

Strategiczna mapa hałasu ukazuje klimat akustyczny danego terenu. Opracowanie to pozwala ocenić narażenia na hałas, który na danym terenie pochodzi z różnych źródeł. Jest także podstawą do przygotowania wstępnych prognoz akustycznych dla takiego obszaru – tłumaczy Grzegorz Szyliński z firmy LEMITOR Ochrona Środowiska.

Jakie informacje można znaleźć w strategicznych mapach hałasu?

Szczegółowy zakres danych, który musi zostać ujęty na strategicznych mapach hałasu, jest określony Rozporządzeniem Ministra i Klimatu Środowiska z dnia 1 lipca 2021 r. (dz.U. 2021 poz. 1325 z późn. zm.). Mapy składają się z dwóch części – opisowej i graficznej.

Część opisowa map akustycznych obejmuje informacje takie jak:

  • charakterystyka terenu, dla którego została sporządzana mapa,
  • identyfikacja i charakterystyka źródeł hałasu (hałas drogowy, hałas szynowy, hałas lotniczy, hałas przemysłowy),
  • przedstawienie wyników pomiarów hałasu wykonanych lub pozyskanych na potrzeby sporządzenia map,
  • wykaz terenów, na których występują przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu,
  • wykaz danych liczbowych dotyczących ludności narażonej na hałas,
  • propozycja działań, w zakresie ochrony przed hałasem, planowanych w ciągu 5 lat oraz w ciągu 6-10 lat licząc od roku następującego po roku sporządzenia mapy,
  • streszczenie części opisowej sporządzone w języku niespecjalistycznym.

Natomiast część graficzna zawiera m.in. mapy:

  • terenów objętych ochroną akustyczną,
  • prezentujące  zasięgi oddziaływania hałasu,
  • terenów, na których występują przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu,
  • przedstawiające rezultaty działań planowanych do realizacji w ciągu 5 lat.

Strategiczna mapa hałasu wskazuje obszary szczególnie narażone na hałas oraz takie, które wymagają podjęcia działań w celu jego ograniczenia. Da się z niej także odczytać, gdzie znajdują się tereny ciszy i spokoju. Dzięki temu, że jest ogólnodostępna, można z niej skorzystać np. podczas wyboru miejsca na budowę domu.

O kosmetykach w Polsce

Tricho beauty
Postęp nauki i techniki, wprowadzanie nowych technologii, zmiany społeczno-kulturowe i demograficzne wywołały w ostatnim czasie zjawisko zainteresowania kondycją i wyglądem włosów oraz skóry głowy, wyrażające się w zmianie dotychczasowych kwalifikacji przedstawicieli różnych zawodów przez przyuczenie się do wykonywania procedur trychoterapeutycznych. W ten sposób rozwinęła się trychologiaktórą można zdefiniować, jako interdyscyplinarną dziedzinę nauki, której przedmiotem badania są włosy i skóra owłosiona głowy, utrzymywanie, przywracanie lub kreowanie ich zdrowia i urody za pomocą metod medycznych (leczenia) i paramedycznych (pielęgnacji).

Trychologia szczególnie silnie rozwija się w kierunku zachowawczych metod trychoterapeutycznych, praktykowanych przez nie-lekarzy. Wiele szkół wyższych uruchomiło specjalności o profilu trychologicznym, które zaopatrują studentów w kompleksową wiedzę i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu trychologa kosmetologicznego. Różne instytucje związane w Polsce z trychologią organizują kongresy i konferencje, które z są miejscem wymiany myśli i doświadczeń środowisk trychologicznych.

Wydaje się, że trend trycho beauty nadal będzie się silnie rozwijał, korzystając zarówno z nowoczesnych technologii, jak i tych naturalnych, nieinwazyjnych w połączeniu ze zmianą nawyków związanych ze stylem życia.

Dbanie o urodę to ważny aspekt życia codziennego. Zwykło się uważać, że szczególnie zainteresowane są nim kobiety, ale mniejszościowa dotychczas grupa męska dynamicznie rośnie, bo mężczyźni też lubią o siebie dbać. Atrakcyjny wygląd sprzyja dobremu samopoczuciu, a także przykuwa uwagę otoczenia. Z zalet zabiegów pielęgnacyjnych zdaje sobie sprawę coraz więcej ludzi, a rosnący dobrobyt społeczeństwa pozwala na korzystanie z usług profesjonalnych salonów w coraz większym stopniu.

Za te „urodowe cuda” odpowiadają utalentowane kosmetyczki. Jest to zawód oferujący obiecujące perspektywy na przyszłość i możliwość ciągłego rozwoju.

Praca na etacie w salonie kosmetycznym to pensja od 1700 zł do 2700 zł netto. Podane widełki są przeciętne, co oznacza, że skrajne przypadki mogą zarabiać mniej lub więcej, niż pokazuje to podany przedział. Różnice w zarobkach wynikają z lokalizacji danego salonu. Większe miasta oferują wyższe pensje w stosunku do mniejszych miejscowości, gdzie zainteresowanie usługami jest mniejsze. Do tego dochodzą nabyte kompetencje oraz ich potwierdzenia – zyskasz na wartości, jeśli specjalizujesz się w kilku zabiegach, a dodatkowo posiadasz dyplomy i certyfikaty zdobyte na szkoleniach i kursach. Jeśli jednak Twoje zaangażowanie w pracę zaowocuje własną działalnością, to możesz liczyć na zyski rzędu 3500 zł – 5000 zł. Zarobki kosmetyczki pracującej na własną rękę uzależnione są od oferowanych cen usług, popularności wśród klientów, posiadanych umiejętności oraz ponoszonych w związku z działalnością kosztów.

Wartość polskiego rynku kosmetycznego w 2016 r. wyniosła 16 mld zł1. Oznacza to, że Polska jest szóstym rynkiem na kontynencie, ustępując tylko największym europejskim gospodarkom, m.in. Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii. Polski rynek osiągnął taki poziom dzięki stałemu rozwojowi w ciągu ostatnich 15 lat (WYKRES 2). Realny skumulowany wzrost rynku w tym okresie to 32 proc., czyli średnio 2 proc. rocznie. Natomiast nominalny skumulowany wzrost rynku wyniósł w tym okresie aż 78 proc. – wartość rynku w cenach bieżących od 2002 do 2016 r. urosła z 9,0 do 16 mld.

Skok branży jest imponujący, szczególnie w porównaniu z sytuacją w innych państwach europejskich. Spośród szóstki największych europejskich rynków kosmetycznych Polska w ujęciu realnym (w cenach stałych) rosła najszybciej. To tym bardziej istotne, że inne duże rynki jak np. francuski i włoski nie tylko nie odnotowały wzrostów, ale wręcz się skurczyły (odpowiednio o 0,19 proc. i 1,09 proc.).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *